Emerytura w NIemczech? Wszyscy musimy dłużej popracować.

Od stycznia 2012 wprowadzono w Niemczech reformę emerytalną, której najistotniejszą zmianą jest podniesienie wieku emerytalnego. Dziś jednak prześledzimy, jak na przełomie lat będzie się zmieniał dany wiek, i jakie wyjątki dopuszcza reforma, a dla porównania przyjrzymy się, jak Holandia, Austria i Polska próbują sobie poradzić z problemem starzejącego się społeczeństwa.

Wdrażanie reformy w Niemczech

Reforma emerytalna została uchwalona przez Niemiecki Bundestag już w roku 2007, ale zakłada łagodne podnoszenie wieku emerytalnego z 65 lat do 67 lat, a wdrażanie reformy ma potrwać od 2012 do 2029 roku. Osoby urodzone przed 1947 obowiązuje emerytura według starych zasad, to znaczy, że mają prawo do emerytury w wieku 65 lat. Dla osób urodzonych później wiek emerytalny w ciągu najbliższych 12 lat ma wzrastać o miesiąc rocznie, natomiast przez kolejne 6 – o dwa miesiące. Należy jednak wspomnieć, że w określonych sytuacjach możliwe będzie przejście na emeryturę niższej wysokości w wieku 63 lat. O tym przeczytają Państwo w dalszej części materiału. Osoby, które urodziły się między rokiem 1947 a 1963 stopniowo będą przechodziły na emeryturę i swój wiek emerytalny będą musiały obliczyć proporcjonalnie. Ci, którzy przyszli na świat po roku 1963, będą przechodzili na świadczenie emerytalne w wieku 67 lat.

Teoria w praktyce

Tyle teorii, a jak to będzie wyglądało w praktyce? Za przykład weźmy pana Roberta, który urodził się w roku 1951. Pan Robert nabędzie prawa do ustawowej emerytury 5 lat później niż osoby urodzone w 1946. Jeżeli przyjmiemy, że z każdym rokiem wiek emerytalny wydłuża się o jeden miesiąc rocznie, pan Robert będzie mógł przejść na emeryturę, kiedy ukończy 65 lat i 5 miesięcy.

Mimo podwyższenia wieku nadal jednak będzie można na emeryturę w określonych przypadkach przechodzić wcześniej. Szybciej na emeryturę wybiorą się:

1. Osoby z dużym stopniem niepełnosprawności. Prawo do tej emerytury będą miały osoby, po złożeniu odpowiedniego wniosku, które:

• ukończyły 60. rok życia
• posiadają 35-letni okres ubezpieczenia
• przed przyznaniem emerytury miały orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności (co najmniej 50% uszczerbku na zdrowiu)
• są niezdolne do wykonywania zawodu lub pracy.

Reforma dopuszcza pewne wyjątki

Mimo wszelkich zaostrzeń i podniesienia wieku w szczególnych przypadkach dopuszczane jest przejście na emeryturę w wieku 63 lat. Wymagane jest tu, by osoba przechodząca na świadczenie emerytalne wykazała co najmniej 35-letni okres opłacania składek. Jednak pieniądze za ową emeryturę pozyskamy z należnego nam w późniejszym wieku świadczenia. Tak więc niejako sami będziemy musieli sobie za ową emeryturę zapłacić. Za każdy miesiąc, który dzieli nas od wieku emerytalnego, z naszego świadczenia emerytalnego zostanie potrącone 0,3%.

Potrącenia z emerytury

Czytając powyższy tekst, niejeden czytelnik zada pytanie: a jakie są potrącenia z emerytury? Przecież nawet kiedy będziemy w wieku emerytalnym i będziemy mieli pełne prawo do emerytury, dostajemy ją z pewnymi potrąceniami. Po pierwsze, od naszej emerytury zostaną potrącone składki na ubezpieczenie chorobowo-zdrowotne oraz pielęgnacyjne. Wyjątek stanowią osoby, które nie podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu w Niemczech. Wysokość składek z tytułu ubezpieczenia chorobowo-zdrowotnego według ogólnokrajowej stawki wynosi obecnie 15,5%. Przy czym należy wyjaśnić, że składki na ubezpieczenie chorobowo-zdrowotne opłacane są prawie po połowie przez emeryta i instytucje ubezpieczenia emerytalno-rentowego. Osoba pobierającą emeryturę płaci składki w wysokości 8,2%; resztę, czyli 7,3%, pokrywa instytucja ubezpieczenia emerytalno-rentowego. Składki na ubezpieczenie pielęgnacyjne w pełnej wysokości 1,95% (w przypadku osób bezdzietnych 2,2%) płaci emeryt.

Inne kraje Europy

Jak pisaliśmy na początku, reforma będzie przeprowadzona w całej Unii, jak zatem wygląda to w innych krajach? Przyjrzyjmy się krajom najbardziej popularnym w naszym regionie ze względu na pracę – Holandii i Austrii.