Praca i życie w Niemczech

Setki Euro oszczędności. Europejska karta ubezpieczenia zdrowotnego w razie leczenia szpitalnego za granicą

Wojaże zagraniczne obfitują w przeróżne niespodzianki. Nie od dziś też wiadomo, że podróże kształcą. Jeżeli jednak spotyka nas coś złego, zawsze dzieje się to w najmniej odpowiedniej chwili, często z dala od domu i... powstaje niemały problem.

Opieka medyczna w krajach Unii jest bardzo droga i z pewnością niewiele osób byłoby stać na pokrycie kosztów pobytu w szpitalu z własnej kieszeni. Dlatego każdy, kto wybiera się za granicę na krótką wycieczkę, urlop lub w podróż służbową, powinien pamiętać o wyrobieniu sobie europejskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego (Europäische Krankenversicherungskarte). Gdzie i jak ubiegać się o wspomnianą kartę, jakie prawa mają jej posiadacze – o tym wszystkim w dzisiejszym materiale.

 

Co można zyskać dzięki karcie

Karta ubezpieczenia zdrowotnego jest dowodem zgody ubezpieczyciela na pokrycie kosztów leczenia mającego miejsce w trakcie pobytu za granicą i – co ważne – niezbędnego z przyczyn medycznych. Dokument więc ułatwia dostęp do opieki zdrowotnej podczas czasowego pobytu w innym państwie UE oraz sprawny zwrot kosztów leczenia. Karta gwarantuje bezpłatny lub tańszy dostęp do szpitali, przychodni i gabinetów stomatologicznych w 31 krajach. Z kolei instytucje danego państwa odpowiadające za stan zdrowia jego obywateli mają za zadanie zapewnienia właścicielowi karty niezbędnej opieki medycznej oraz leczenia, jakiego wymaga jego stan zdrowia, tak by mógł on kontynuować pobyt w danym kraju w warunkach bezpiecznych dla zdrowia. Istotne jest też to, by pacjent nie musiał skracać swojego pobytu i wracać do kraju zamieszkania w celu podjęcia leczenia.

 

Warte podkreślenia jest to, że we wszystkich państwach członkowskich karta ubezpieczenia zdrowotnego ma taki sam wzór, dzięki czemu lekarze i instytucje opieki zdrowotnej nie będą mieli problemu z jej rozpoznaniem.

 

Na jaki okres zostanie wydana karta EKUZ

To zależy od charakteru zatrudnienia i ubezpieczenia. Jeżeli jesteście osobami zatrudnionymi, prowadzącymi pozarolniczą i rolniczą działalność gospodarczą, pobieracie rentę lub jesteście studentami, kartę EKUZ otrzymacie na pół roku. Jeżeli jesteście osobami bezrobotnymi zarejestrowanymi w powiatowym urzędzie pracy, kartę otrzymajcie na dwa miesiące. Emeryci otrzymają kartę na  5 lat. Okres ważności dokumentu będzie liczony od dnia złożenia wniosku w NFZ.

 

Jak wyrobić kartę

Jeśli dotąd nie wyrobiliście sobie wspomnianej karty z uwagi na koszty, jakie trzeba ponieść z chwilą jej wydania, to jest to marna wymówka. Karta jest bowiem bezpłatna, a każda osoba objęta oficjalnym systemem ubezpieczeń społecznych na terenie jednego z państw Unii Europejskiej ma pełne prawo do jej wyrobienia i posługiwania się nią. Wydatki poniesione na opiekę powinny być równe tym, które ponoszą obywatele danego kraju. W zależności od tego, gdzie jesteśmy zatrudnieni lub gdzie mieszkamy, podanie o kartę składamy do odpowiedniej instytucji. Osoby występujące o wydanie karty w Polsce powinni udać się do Narodowego Funduszu Zdrowia i tam złożyć podanie. Odpowiednie podanie możemy złożyć w każdym oddziale wojewódzkim NFZ lub delegaturze Narodowego Funduszu Zdrowia właściwej ze względu na miejsce zamieszkania.

Do wniosku należy załączyć dokument potwierdzający ubezpieczenie zdrowotne w NFZ, czyli:

  • osoby zatrudnione powinny wziąć z sobą ostatni druk RMUA ewentualnie aktualną podstemplowaną książeczkę ubezpieczeniowa;
  • osoby prowadzące działalność gospodarczą powinny przedłożyć zaświadczenie o niezaleganiu w opłacaniu składek w ZUS oraz dowód ostatniej wpłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne;
  • emeryci muszą dostarczyć legitymację emeryta, ewentualnie ostatni odcinek pobranej emerytury;
  • osoby prowadzące działalność rolniczą i ubezpieczone w KRUS powinny przedłożyć zaświadczenie z KRUS o okresach podlegania i odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne.

 

O czym należy wiedzieć

Posiadacz europejskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego musi być świadom, że:

  • Każdy członek rodziny powinien mieć osobną kartę, dotyczy to również dzieci. Wiele dzieci wciąż nie ma karty, gdyż rodzice uważają, że ich karta pokryje koszty leczenia ich pociech.
  • Karta nie upoważnia do bezpłatnego leczenia w placówkach prywatnych.
  • Karta nie pokryje kosztów leczenia, jeżeli celem podróży było leczenie choroby.
  • Karta w żadnym wypadku nie zastępuje indywidualnego ubezpieczenia podróżnego.

Dlatego warto przemyśleć sprawę dodatkowego prywatnego ubezpieczenia na podróż, które otrzymamy prawie w każdej ubezpieczalni za stosunkowo niską kwotę.

  • Karta nie gwarantuje bezpłatnego transportu właściciela karty, który zachorował lub uległ poważnemu wypadkowi, do miejsca zamieszkania.
  • Mimo posiadania ważnej karty ubezpieczenia zdrowotnego może zajść konieczność pokrycia kosztów leczenia, które będzie można odzyskać dopiero po powrocie do domu (wtedy to należy domagać się zwrotu poniesionych kosztów).
  • Karty ważne są nie tylko na terytorium Unii Europejskiej, ale również w Islandii, Norwegii i Szwajcarii.
  • Fakt zamieszkiwania w Polsce nie przesądza o prawie do opieki zdrowotnej na koszt Narodowego Funduszu Zdrowia.
  • Osoby, które posługują się kartą w innych państwach członkowskich, mimo że straciły do niej uprawnienia, muszą się liczyć z obowiązkiem pokrycia kosztów leczenia, z którego skorzystały w innym kraju UE.